حجت‌الاسلام محمدجواد حاج علی اکبری، کارشناس دینی در پاسخ به این سوال می‌گوید: شاید عمده مسئله که از آن به ضیافت یا میهمانی خداوند کریم یاد می‌شود، این است که ما در ماه مبارک رمضان کشف می‌کنیم خودمان و تمام عالم، تحت تدبیر و نظر و تعلیم است که از آن به ولایت تعبیر شده است. هر کسی موفق شده باشد سهمی از این حقیقت بزرگ ببرد، از آن ضیافت نصیب خاصی می‌برد.

مرحوم علامه طباطبایی(ره) تمام مسئله و دغدغه‌شان؛ مسئله ولایت، تبیین ولایت الهی، چشاندن این ولایت و تبیین ابعاد، آثار و شیوه نیل به این آثار بود. در تفسیر سوره مبارک یوسف، ایشان می‌فرمایند که این سوره تماماً بحث ولایت است. در پایان سوره حضرت یوسف(ع) می فرمایند: رَبِّ قَدْ آتَیْتَنی‏ مِنَ الْمُلْکِ وَ عَلَّمْتَنی‏ مِنْ تَأْویلِ الْأَحادیثِ فاطِرَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ أَنْتَ وَلِیِّی فِی الدُّنْیا وَ الْآخِرَةِ تَوَفَّنی‏ مُسْلِماً وَ أَلْحِقْنی‏ بِالصَّالِحینَ؛ یعنی: پروردگارا؛ به تحقیق به من سلطنت بخشیدی و تعبیر حوادث و رؤیا را به من آموختی، تویی خالق آسمانها و زمین، تو تنها مولای من در دنیا وآخرتی، مرا مسلمان بمیران و مرا همنشین شایستگان نما.

و یا در آیه امانت: اِنّا عَرَضنا الاَمانَةَ علی السَّمواتِ و الارْضِ و الجبالِ فَاَبَیْنَ اَنْ یَحْمِلْنَها وَ اَشْفَقْنَ مِنها وَ حَمَلَها الاِنسانُ اِنَّهُ کانَ ظلُوماً جَهولاً؛ بی گمان، ما امانت(تکلیف) را بر آسمان‌ها و زمین و کوه‌ها عرضه داشتیم، اما آنها از برداشتن آن سر باز زدند... بسیار بحث و صحبت شده است که مراد و منظور از این امانت چیست؟ ایشان دیدگاه‌های مختلف را تبیین می‌کنند و در اوج، نتیجه می‌گیرند که این امانت، ولایت الهی است.

در ماه مبارک رمضان در رهگذر این تجربه بودن با خدا و یاد و توجه به حضرت حق و شبهای لیله‌القدر، مسئله مهم کشف ولایت است. فَاللَّهُ هُوَ الْوَلِیُّ؛ خداوند متعال در شب قدر، جلوه خاصی از ولایت که همان تدبیر و تقدیر است را به رخ انسان می‌کشد. برنامه‌ای سالانه و دعوت از انسان برای حضور در برنامه‌ریزی برای هستی و بعد این ولایت عجین با محبت،‌ رحمت و عشق است و نه با قهر.

خلاصه سخن اینکه انسان برای ماندن و امتداد خلق شده است و از رهگذر این زندگی کوتاه با چشیدن شهد ولایت الهی و گرفتن جام ولایت و سرمست شدن از این نی طهور، برای حیات جاودانه مهیا می‌شود. عمده مسئله این است که تحت ولایت الهی بتوانیم درد جاودانگی که درد فطرت است را پرورش دهیم. ماه رمضان، فرصتی است برای اینکه با نخوردن و نیاشامیدن‌ها و مراقبت ها، خرد وقت پیدا کند. یعنی به عقل وقت می‌دهیم که اِعمال سلطنت کند و نفس ملکوتی‌مان تغذیه شود و بعد از آن وقت بهره برداری است. از صبح روز عید فطر تا ماه رمضان بعد و تا لیله‌القدر آتی، وقت بهره‌برداری از آن ضیافت کرامت و تکریم با ولایت خاص است.